การเดินทางในทริปนี้ เราใช้เวลา1อาทิตย์  โดยเดินทางในช่วงแรก จากกรุงเทพ มุ่งสู่อำเภอท่าสองยาง  ในช่วงกรุงเทพต่อท่าสองยางเป็นทางลาดยางธรรมดา แต่คดเคี้ยว แต่ในช่วงท่าสองยาง เข้าพื้นที่แต่ละโรงเรียนนั้น เป็นทางภูเขา ประเภทซ้ายติดผา ขวาติดเหวเลย ทั้งสูงและชัน มีทั้งลำธารและโคลน

     ที่สำคัญอีกประการ เด็กๆไม่มีอาคารเรียนที่ดีเลยทั้ง3โรงเรียนที่เราไปเจอ  จากท่าสองยาง เรามุ่งสู่"ทีลอซู" สำหรับปัจจุบันนี้เส้นทางทีลอซูดีเกือบหมดแล้ว เหลือเพียงเส้นทางเข้าอุทยานเท่านั้นที่ยาว25กม.เป็นลูกรัง หน้าฝน(ช่วงนี้ 1พ.ค.-30พ.ย.ของทุกปีปิดห้ามรถเข้า)ต้องเดินเท้าเข้าอย่างเดียวถ้าจะไปทีลอซู แต่ถ้าจะให้สวยต้องไปช่วง ปลายฝนต้นหนาว ช่วงต.ค.ถึงจะสวย ทีมสำรวจได้มีโอกาสไปพัก1คืน

      จากนั้นก็เดินทางต่อไปที่บ้านกุยเคล๊อะ เพื่อสำรวจโรงเรียน ที่นั่นก็เหมือนๆกับท่าสองยางคือมีเด็กแยะ แต่ไม่มีอาคารเรียนที่ดีพอ คิดว่าเราน่าจะได้เดินทางไปสร้างให้ตอนปลายฝนนี้ และก็มีดอกาสได้เที่ยว"ทีลอซู"อีกด้วยในตัว สุดท้าย ก็กลับมาก่อนที่ฝนจะเทลงมาในฤดูฝน คาดว่าจะต้องมีทริป2และ3ตามมาแน่นอน ใครที่อยากไปในทริบก่อนสร้างและสร้างก็รอข่าวได้เลย เพ่.......

เส้นทางการเดินทางไปโรงเรียนแรกผ่านป่าทึบ

บางช่วงต้องวิ่งตามคันนาชาวบ้าน

ต้องการภาพสวยๆก็ต้องแบบนี้แหละ เพื่อผู้ชม

ต้องลงน้ำบ้างถึงจะได้รสชาดของทีมสำรวจ

ลงลำธารต้องวิ่งทีละคัน เพราะเมื่อมีอุบัติเหตุจะได้ช่วยกันได้

เสี่ยงเพื่อภาพสวยๆ

ป้ายโรงเรียน มาตราฐานของ กศน.เค้า

เด็กๆเรียนในห้องเดียวกันทั้ง3ชั้นเรียน / 

ครู1คน กับเด็ก 3ชั้นเรียนในห้องเดียวกัน ต้องแบ่งภาคสอนทีละชั้น

หมู่พี่น้องเรา ชาวไทยภูเขา ที่รักษาป่า และเป็นอนาคตของชาติ

เด็กๆเดินทาวโรงเรียนตอนเช้าๆ

โต๊ะม้านั่งราว แบบฉบับของห้องเรียนของเด็กชาวไทยภูเขาทั่วประเทศต้องเรียนแบบนี้

ครูของเด็กๆ ไม่ต้องใส่เครื่องแบบครูอย่างในเมือง

เห็นมั๊ยว่านี่คือมาตราฐานของโรงเรียนที่เด็กๆชาวไทยภูเขาได้รับเท่าเทียมกัน

ทุกๆเช้า เด็กๆเหล่านี้ร้องเพลงชาติ เพลงเดียวกับเด็กในเมืองแต่มีสิ่งไม่เหมือนกันมากมาย

ทุกอย่างต้องพึ่งตนเองให้มากที่สุด เพื่อความรู้ที่ได้มา นั่งกับพื้นก็ยอม

เด็กไม่ท้อ ครูก็ไม่ท้อ สู้เพื่อชาติ และแผ่นดินไทย

ทุกที่เหมือนกันทั้งแผ่นดิน 1ห้องเรียน 3-6ชั้นเรียน สูตรสำเร็จของผู้บริหาร(ประเทศ)นั่งโต๊ะจัดให้

ถึงป้ายจะหาค่ามิได้ แต่มันก็เป็นความภูมิใจของคนในพื้นที่

ไม่มีโต๊ะ ไม่มีเก้าอี้ ไม่มีสมุดดินสอ ชุดนักเรียนไม่ต้องใส่ก็เรียนได้ รัฐจัดให้

จะนอนเรียน นั่งเรียน ได้ทั้งนั้น ถ้าต้องการความรู้ สู้เถอะลูก เพื่ออนาคตที่ดี

นายกไม่มาเยี่ยมลูกๆก็ต้องเรียนไปแบบนี้ละกัน พ่อเอาใจช่วย

ผมอยู่ ป.3ครับ ไม่ต้องมีสมุดดินสอ หรือโต๊ะ ผมก็มีความสามารถเท่าเด็กเมืองนะ ถ้าให้ผมพร้อมกว่านี้ รับรองผมสู้เด็กเมืองได้สบายครับ

นี่แหละ ที่ที่ผมได้รับความรู้ทุกวันมีพื้นกับหลังคาเท่านั้นที่ช่วยผมและเพื่อนๆได้ ส่วนที่อื่นมันคือภาพลวงตาเท่านั้น ร้อน หนาว ฝน ก็ต้องทนเอา ก็ผมและเพื่อนๆอยากมีความรู้นี่ 

นี่แหละบ้านที่พวกผมอยู่กัน ไม่ต้องมีไฟฟ้า โทรศัพย์ มีเพียงป่ากับบ้านเท่านั้น การบ้านไม่มีเพราะไม่มีหนังสือและสมุด

นี่ห้องเรียนใหม่ของพี่ๆผม ป.5และป.6มีได้แค่นี้เอง เพราะนายกบอกไม่มีเงินให้แล้วต้องรอ

นี่ข้างในห้องเรียนพี่ๆผม อีกไม่กี่ปี ผมก็ต้องมาใช้ รวมถึงน้องๆผมอีกหลายพันหลาวหมื่นคนหมายถึงจากนี้ไปจนผมแก่ตายนะ ตอนนี้ผมอยู่ป.1เอง

เซ็นทรั่ลเค้าฝากน้าโอมมาให้ครูผม มีสบู่ยาสีฟัน ยาสามัญประจำบ้าน ผ้าเช็ดตัวฯลฯ ครูเค้าเอาไว้ใช้เดินป่ามาสอนพวกผม

ทิวทัศน์บริเวณบ้านผมไม่เท่ห์แต่สวย ถ้าใครได้มารับรองติดใจไม่อยากกลับแน่เลย

สนามอาหารสำหรับทีมสำรวจ

น้าอ้าทผัดผัก น้าโอมเจียวไข่มื้อเย็นน่ะ

ไม่อร่อยเท่าได แต่เร้าใจในรสชาด

นี่ก็เซ็นทรั่ลเค้าก็ฝากมาให้ครู พี่พจน์แห่งเซ็นทรั่ลจัดให้ทุกโรงเรียนที่น้าโอมไปสำรวจ

อันนี้ป้าจงจัดให้ ก๋วยเตี๋ยวอร่อยๆสำหรับทีมสำรวจเค้า

สุดแดนประเทศไทย ตรงอุ้มผาง ก็ต้องถ่ายซะหน่อย ไปต่อเจอยำแน่ เค้ารออยู่แล้ว รถดีๆทั้งนั้น

ขวัญใจป้าจง อาร์ประสาน หนึ่งในทีมสำรวจที่ไม่เคยพลาดในการออกสำรวจ

ทีลอซู ยามถูกเมินจากนักท่องเที่ยว เพราะปลายฤดูท่องเที่ยว แต่ก็แฝงไว้ด้วยความงามและอัมตะ

เหล่าปลาพยูนลงเล่นน้ำยามห่างหายนายพราน ใครเป็นใครดูเอา

ไม่งามแต่ประทับใจ เย็ยและมีตำนาน นี่แหละ"ทีลอซู"ความแตกต่างที่ไม่แตกต่าง