การเดินทางไปช่วยเหลือชาวอุตรดิตถ์ทีมสำรวจโรงเรียนของหนูไปที่บ้านน้ำริด

ซึ่งชาวบ้านได้รับการช่วยเหลือน้อยมาก แต่ก็ไม่ถึงกับขาดแคลน

ชาวบ้านมารับของแจกจากทีมงาน

ในถุงก็มีเสื้อผ้า น้ำ ผ้าอนามัย รองเท้า ฯลฯ และก็ข้าวกับข้าวเหนียว

ที่นี่บ้านน้ำริด ชาวบ้านส่วนมากน้ำเข้าบ้าน โคลนเข้าบ้าน ข้าวของเสียหาย

ไม่มาก แต่ไม่สามารถออกไปซื้อของกินได้ ขาดที่สุดคือน้ำ

บางคนยังคงมีแรงก็เดินทางเอาของ ยายเดินมาเอาของลูกหลานไปรับของแจกที่อื่น

ก็ลำบากกันทั่วหน้า ในหมู่บ้านไม่มีร้านค้า ไม่มีของขาย จะเอาต้องไปในเมือง

ซึ่งบางคนมีรถมอเตอร์ไซด์ก็ไปได้คนไม่มีก็ต้องรอบริจาก

พี่วิสิษฐ์,ลุงอ๊อด เหนื่อยกันทั่วหน้า แต่ก็ดีใจที่ได้ช่วยเพื่อนไทยด้วยกัน

ยามทุกข์ยาก

ป้าน้อยกับลุงนิดจากขอนแก่นก็เดินทางมาสมทบ

ป้าจงอาและคุณอาประสานก็เหนื่อยแต่ก็ดีใจ ไทยช่วยไทย

เส้นทางน้ำป่า และร่องรอยที่เหลือ(ส่วนน้อย)

9ตัวแทนครอบครัวที่เสียหายหนักที่บ้านน้ำริดอุตรดิตถ์ได้รับมอบ

สิ่งของช่วยเหลือมีเพิ่มเติมคือหม้อประกอบอาหาร1ชุดใหญ่ ข้าวสารอาหารแห้ง

เงินช่วยเหลือบางส่วนจากชมรมโรงเรียนของหนู

2ครอบครัวที่ประสบภัยหนัก คือไม่มีเหลือเลยทั้งบ้านและสิ่งของน้าโอมเป็น

ตัวแทนพนักงานMcCann Ericksonมอบทุนช่วยเหลือบ้านละ5,000บาท

มีลุงปั่น แก้วคำ และป้าเทิม อินทิพย์ เป็นผู้รับทุนช่วยเหลือ 2 บ้านที่พังบอกว่า

จะนำเงินไปซื้อสังกะสีมาทำเพิงรอง ราชการเข้ามาสร้างบ้านให้ใหม่ เพราะตอน

นี้อาศัยชายคาเพื่อนบ้านอยู่ไม่รู้ว่ารัฐจะมาสร้างให้เมื่อใด

ชาวบ้านที่เดือดร้อนมารอโรงเรียนของหนูมอบสิ่งของให้ทีมงานจากหนองคายก็

เดินทางมาสมทบ นายหน่องแห่งหนองคายนั่นเอง

เราช่วยได้ก็ข้าวสารอาหารแห้ง  คนละชุดเพราะเรานำไปเกือบๆ1000ชุดเอง

แต่ก็พอเพียงสำหรับทุกครอบครัว

ลุงสนิท จันทนู พ่อผู้ใหญ่บ้านน้ำรอด หมู่8 ไม่สามารถไปรับมอบสิ่งของได้

เพราะกลัวว่าลูกที่เป็นผู้ใหญ่บ้านจะถูกชาวบ้านตำหนิ...ด้วยสปิริส ก็เลยไม่มี

สิ่งใดในบ้านเลยไม่ว่าจะเป็นของตนเองหรือของบริจาก สภาพบ้านพังครึ่งหลัง

สิ่งของเครื่องใช้สูญหายหมดเหลือแต่บ้านบางส่วน น้าโอมเลยมอบเงิน2000บาท

ให้เป็นทุนใช้จ่ายระหว่างรอราชการเข้าช่วย

บ้านลุงสนิท อยู่ในเส้นทางน้ำแต่เป็นทางโค้งใน เลยโดยแค่เบาะๆครึ่งหลัง

แต่ก็มากกว่าบ้านอื่นๆ(ยกเว้นลุงปั่นและป้าเทิม) บ้านอื่นโดยน้ำพัดเฉยๆ

เส้นทางน้ำหน้าค่ายพระยาพิชัย ข้างบ้านแม่น้าโอม คลองกว้างขึ้นเกือบเท่า

แม่น้ำน่านเลย เมื่อก่อนเป็น ธารเล็กๆ มีน้ำแค่หน้าฝนเท่านั้น

วันนี้และวันหน้าอาจดีขึ้นเพราะธรรมชาติเส้นทางน้ำสะดวกขึ้น ภัยพิบัติน่าจะ

เบาบางลงในครั้งต่อไป

ซากวัว และกรอปรูปชาวบ้านกลางคลองข้างบ้านแม่น้าโอม ภาพที่3เป็นแม่น้ำน่าน

เดิมเป็นแม่น้ำเล็กๆ ตอนนี้กว้างมาก

เราต้องขับรถข้ามลำน้ำลีไปเพื่อที่จะไปช่วยเหลือชาวบ้านที่บ้านน้ำต๊ะไต้และบ้านน้ำลี

ตลอดเส้นทางที่ลำน้ำลีได้พังสะพานขาดแม่น้ำกว้างกว่าเดิม3-5เท่าตัว

เส้นทางที่เป็นยางลาด วันนี้กลายเป็นฝุ่นตลอดเส้นทาง พร้อมซากต้นไม้

กิ่งไม้ที่ไหลตามน้ำลีมาจากเทือกเขาในป่า

ซากสิ่งที่น้ำจากป่าพามาสู่ลำน้ำลี โคลนและไม้ทำให้ทั่วบริเวณ

ลำน้ำลีกว้างขึ้นกว่าเดิมตลอดลำน้ำ

กลางลำน้ำลีชาวบ้านสร้างสะพานใช้เดินทางแทนที่พังไป โดยใช้ซุง

ที่น้ำพัดมาทำ เพื่อให้ผู้ช่วยเหลือเข้าหมู่บ้านได้

เส้นทางบางช่วงต้องลุยข้ามลำน้ำลีถึงจะไปได้

ลงลุยเลย ลุงอ๊อดและพี่วิศิษฐ์ เพื่อชาวบ้าน

หน่องหนองคายก็ลุย

ภาพ3 เส้นทางที่ทหารทำใช้เวลากว่าครึ่งวัน แต่ใช้การยังไม่ค่อยได้

 เพราะใช้หินทรายจากแม่น้ำ ทำให้รถวิ่งผ่านแล้วจม ติดต้องลาก

น้าโอมเลยให้ทหารเปิดเส้นทางใหม่ ไถเขาออกไปหน่อย บดนิด รถเลยผ่าน

ได้สบาย ป่าไม่เสียหาย คนเข้าช่วยชาวบ้าน สะดวกขึ้น ใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมง

ไถป่านิดหน่อย เปิดทาง โดยความร่วมมือจากกองทัพภาคที่3 เพื่อชาติ

และผู้ประสบภัย

เส้นทางเดิมอยู่ด้านล่าง ที่เห็นเส้นทางที่น้าโอมให้ไถใหม่ ใช้เวลาน้อย

แต่ใช้ได้ดี ขอบคุณทหารไทยใจสู้

สะพานกว่า10ตันปากทางเข้าบ้านน้ำต๊ะใต้โดนน้ำพัดขาดเลย

ผู้คนเกือย100ชีวิตหายไปกับกระแสน้ำ

บ้านลุงเลือด บ้านน้ำต๊ะใต้ บ้านเดียวในเส้นทางน้ำที่เหลืออยู่ นอกนั้น49หลัง

พร้อมคนไปกับสายน้ำ

ไม้กระดานที่ลุงเลือดพังมาจากฝาบ้านแล้วพาดกับภูเขา ใช้เป็นเส้นทาง

หนีน้ำป่า เลยรอดตายทั้งบ้าน 9 ชีวิต แต่บ้านพังไปครึ่งหลัง สิ่งของต่างๆ

ไปกับสายน้ำหมดเลย

กองทัพภาคที่3เข้าช่วยเหลือเคลียร์พื้นที่ ทำทางและเส้นทางใหม่เพื่อให้

ราชการเข้าถึงหมู่บ้านน้ำต๊ะใต้

ตรงนี้เคยมีบ้านอยู่ 49หลังคาเรือน คนอีกเกือบ100 แต่วันนี้หายไปกับสายน้ำ

ถึงวันนี้ยังไม่พบร่างผู้ใดเลย

สภาพบ้านบางส่วนที่เหลือจากกระแสน้ำ แต่เจ้าของบ้านไม่เหลือ

ไม่มีผู้ใดเหลืออยู่เลย

น้าโอมมอบเงินที่ได้จากชาวMcCann Ericksonให้กับชาวบ้าน

ผู้ประสบภัย

 สิ่งที่เหลือในความทรงจำของทุกคนไม่ว่าจะเป็นผู้ประสบภัย

หรือผู้เข้าช่วยเหลือ มันคือสิ่งเตือนใจให้ทุกคนคิดว่าเพราะอะไรจึงเป็นเช่นนี้

ขอจงสู่สุขติ ชาวบ้านน้ำต๊ะใต้ที่เสียชีวิตในครั้งนี้